Όπως σε όλα τα χωριά, έτσι και στο δικό μας, υπάρχουν διάφορα ήθη και έθιμα τα οποία λάμβαναν χώρα σε διάφορες ειδικές περιστάσεις.
Προσπαθήσαμε να κατηγοριοποιήσουμε τα στοιχεία που έχουμε προσδοκώντας να συντελέσετε ώστε να συλλέξουμε περισσότερα στοιχεία.
Οι Σταυραδελφοί
Το έθιμο της αδελφοποίησης είναι πανάρχαιο. Το συναντάμε στην αρχαία Ελλάδα, καθώς και στους Ρωμαϊκούς και Βυζαντινούς χρόνους. Αναζωπυρώθηκε από τον Ρήγα Φεραίο και τη Φιλική Εταιρεία κατά την προεπαναστατική περίοδο του 1821, ως μέσο συνεννόησης των υποδούλων Ελλήνων.
Το Πάσχα, γιορταζόταν με κατάνυξη και με γλέντια σε όλα τα σπίτια. Την ημέρα του Πάσχα το βράδυ, γινότανε πάντα η δεύτερη ανάσταση. Η γνωστή ως Αγάπη. Στην Αγάπη όποιον έβρισκες δίπλα σου τον φιλούσες, και δεν παρεξηγιόσουνα. Ήταν μια πολύ καλή ευκαιρία για να φιλήσει ένα παλικάρι της κοπέλα που αγαπούσε.
Τα Χριστούγεννα στην Ελευθέριανη κάνανε πανηγύρια, και είχαν το έθιμο με τα γουρούνια.
Στο χωριό τρέφανε πολλά χοιρινά. Όποιος είχε το μεγαλύτερο χοιρινό ήταν και ο πιο πλούσιος. Την παραμονή των Χριστουγέννων γυρίζανε δυο τρεις παρέες αντρών και σφάζανε τα γουρούνια όλου του χωριού. Βγάζανε τις συκωταριές για μεζέ και γλεντάγανε.
Το γαϊτανάκι είναι ένα πρωτότυπο τραγούδι και χορεύεται ιδιόμορφα στο χωριό μας μια φορά το χρόνο, τη δεύτερη μέρα του Πάσχα και αργότερα την Τρίτη μέρα του πανηγυριού της Αγίας Παρασκευής στις 26 Ιουλίου.
Η Αγία Παρασκευή είναι η πολιούχος του χωριού, και γιορτάζεται ευλαβικά. Το πανηγύρι γίνεται κάθε χρόνο παραμονή, ανήμερα και την επόμενη ημέρα της Αγίας Παρασκευής (25-26-27/07) στην πλατεία του χωριού.
Η εκκλησία της Αγίας Παρασκευής στην Ελευθέριανη, βρίσκεται στην άκρη του χωριού μέσα στα πλατάνια. Παλιά, στις αρχές του αιώνα, βρισκόταν λίγο παρακάτω από εκεί που είναι τώρα και ήτανε μικρότερη.
Στις περισσότερες περιπτώσεις, κανονίζανε οι γονείς των παιδιών να τα παντρέψουνε, χωρίς να μπορούνε να έχουνε άποψη. Όμως υπήρχαν και κάποιοι γάμοι από έρωτα. Οι γονείς του γαμπρού έστελναν προξενητάδες στους γονείς της νύφης και η πρώτη κουβέντα που κάνανε ήταν για την προίκα που έδιναν. Απαντούσε ο συμπέθερος π.χ. το χωράφι στον Μακρηδήμα ή σαράντα προβατίνες ή πενήντα λίρες. Αν συμφωνούσανε κανονίζανε τον γάμο. Η νύφη και ο γαμπρός ως τον γάμο δεν είχαν καμία επαφή. Ο γάμος γινότανε πάντα Κυριακή πρωί.
